درود و سلام و صلوات خدا بر جواد الائمه علیه السلام  آن هنگام که با میلادش جلوه زیباى مبارک‏ ترین مولود را رقم زد و آن هنگام که باقامت زیباى امامت‏ خویش قیامتى از شکوه و جلال و عظمت الهى را متجلى ساخت و آن زمان که در آخر ذى قعده سال 220 هجرى دیده ازجهان فرو بست و با غروب غمگینانه و افتخار آفرین خویش تجلى بخش ‏آیات جهاد و شهادت گشت.

داغ شیعه درسوگ پیشوایان شهیدش، هرگز از یاد رفتنی نیست.

رحلت پر سوز و شهادت مظلومانه تو نیز ، ای<< جواد الائمه و ای فرزند امام رضا(ع) >> ، یکی از آن داغ ها ی فراموش نشدنی است.

وقتی در شهادتت، چشم شیعه گریان شد، اندوه یتیمی بر چهره پیروانت غبار غم افشاند و ناگزیر همان صحنه ای به یاد می آمد که که تو از مدینه به مشهد بر سر بالین پدر شهیدت رضا آمدی اما این بار...

<< کاظمین >> برای چندمین بار در سوگ تو گریست وفوج فوج  مردم، غمگین وسوگوار، سالروز رحلت اجداد و نیاکان شریفت را به یاد می آورند.

لعنت و نفرین خدا بر آن باطلی که لباس حقّ پوشیده و جامه خدمت  و خلافت بر تن کرده بود، تا رعیّت را در هیأت شبانی بفریبد و گرگ ایمان وجان آنان شود و اما تو...

شهادت تو ،نشانی از مظلومیّت خطّ اهل بیت(ع) بود.

و اما ادامه دارد از صدر اسلام تا کنون...

باید فریاد زد ... فریاد... که ای

خادمان هیئت تعزیه خوانی حضرت ابوالفضل(ع) روستای ده زیار